Kontakt ze mną

Osoby zainteresowane moimi wyrobami lub innymi zleceniami mogą się ze mną kontaktować przez Internet: jaxos222@gmail.com

wtorek, 29 marca 2011

Wszystkie kolory kaszmiru

Kaszmir to jedna z najdroższych i najdelikatniejszych wełen na świecie. Otrzymywana jest z kóz kaszmirskich, pochodzących z Azji. Kozy te wytwarzają runo, składające się z dwóch warstw: delikatnego, miękkiego puchu oraz mniej szlachetnych włosów ochronnych. Po wyczesaniu zwierząt, następuje trudny proces oddzielania tych dwóch rodzajów włókien. Po jego zakończeniu wełnę można farbować, a następnie prząść. Kozy kaszmirskie żyją głównie w wysokich partiach górskich północno-zachodnich prowincji Chin (Wewnętrzna Mongolia, Tybet i inne), w Mongolii, Afganistanie, Iranie, Pakistanie i Indiach. Indyjski Kaszmir, od którego pochodzi nazwa wełny, obecnie dostarcza jej niewielkie ilości.
Kozy kaszmirskie są także hodowane w  Stanach Zjednoczonych, m.in. w Pensylwanii. 
Koza kaszmirska z Pensylwanii

Szale kaszmirskie

W zamierzchłych czasach z kaszmiru tkano głównie szale. Najwcześniejsze pisane wzmianki pochodzą z XI wieku z Indii. W XVI wieku Mongołowie podbili Kaszmir i produkcja szali stała się kwitnącym interesem. Tkaczy przywożono ze wschodniego Turkiestanu, gdzie stosowano techniki tkania, wykorzystane potem w produkcji szali.
Szale kaszmirskie odkrył dla Europy francuski lekarz Francois Bernier przyjaciel Moliera i Cyrano de Bergerac, który w 1655 roku wyruszył w 12-letnią podróż do Azji, połączoną z  praktyką lekarską.  Jako pierwszy Europejczyk zobaczył i opisał tradycyjne kaszmirskie szale, kiedy pracował jako medyk na wspaniałym dworze ostatniego cesarza Mogołów - Aurangzeba i razem z nim odbył wyprawę do Kaszmiru.
Upadek państwa Mogołów w drugiej połowie XVIII wieku zostawił wielu tkaczy bez pracy.  Na krótko, bo akurat w tym czasie szalami kaszmirskimi zaczęła interesować się Europa. a przede wszystkim dwory królewskie i arystokracja. W 1778 roku szale kaszmirskie trafiły z Francji do Anglii. Szalowy szał ogarnął Europę po zwycięskiej kampanii Napoleona w Egipcie, z której przywiózł on swojej żonie Józefinie jeden z takich luksusowych wyrobów podarowany mu przez paszę Muhammada Ali.
Józefina zakochała się w szalach i zgromadziła ponoć około 400 sztuk. W owych czasach szale były bardzo drogie - kosztowały co najmniej 10 tysięcy franków - i stanowiły rodzaj inwestycji oraz zapisy w testamentach.
W okresie napoleońskim najpopularniejsze były szale kaszmirowe w kolorach: czerwonym, białym, żółtym lub beżowym, których końce pokrywano charakterystycznymi floralnymi wzorami.  Taki właśnie szal w żółtym kolorze ma na słynnym portrecie Francoisa Gerarda - Madame Recamier - pierwsza „ikona mody” czasów napoleońskich.

Już wkrótce miłośniczkami szali kaszmirskich stały się cesarzowa Eugenia oraz brytyjska królowa Wiktoria. Ta ostatnia miała nawet własne stadko kóz kaszmirskich w parku Windsor, których potomkowie do dzisiaj żyją na dziko w Llandudno Great Orme Park w Walii.

Kaszmir i moda

Do lat 20. ubiegłego wieku kaszmirowe swetry nie były przedmiotem zainteresowania ze strony domów mody. Zmiany nadeszły w latach dwudziestych wraz z Patou i Chanel, ale kaszmirowe wyroby znalazły swoje stałe miejsce na wybiegach od chwili, gdy Elsa Schaparelli  w listopadzie 1927 roku pokazała swój sweter "trompe d'oeil", robiony metodą armeńską
Photo courtesy of Philadelphia Museum of Art: Gift of Vera White, 1952
Około 1933 roku firma Pringle of Scotland po raz pierwszy zaprezentowała kaszmirowe "bliźniaki", który od razu stały się wielkim przebojem Holywood. W 1937 roku Lana Turner zapoczątkowała modę na "sweater girl". 

W latach 40. amerykańscy projektanci zaczęli ozdabiać kaszmirowe seterki cekinami, koralikami, aplikacjami, futrzanymi kołnierzami, itp. W latach 50. swetry stały się nawet strojami wieczorowymi. Popularnością cieszyły się rękawy 3/4.  Takie trendy były kontynuowane w następnej dekadzie. Modne były intarsje, argyles, kwiaty, motyle i inne elementy z natury.

W XXI wieku całkowita produkcja kaszmiru w rejonach azjatyckich wynosi kilkanaście tysięcy ton, z czego pozyskuje się około 6,5 ton czystego kaszmiru. W 2007 roku 72 proc. całej ilości surowego kaszmiru produkowały Chiny, 18 proc. - Mongolia, 7 proc. - Afganistan. Z Iranu i innych krajów azjatyckich pochodziło 3 proc. światowej produkcji surowego włókna. Chociaż w ostatnich latach Chińczycy produkują u siebie wiele wyrobów z kaszmiru, to najlepsze gatunkowo i najdelikatniejsze włoczki kaszmirowe oraz ubrania z nich pochodzą z Włoch, Szkocji, Anglii i Japonii. 
Wszystkie kolory kaszmiru z angielskiej firmy Turnbull&Asser
Klasyczny męski sweter z kaszmiru
Obecnie jednym z głównych centrów handlu kaszmirem jest Londyn, eksportując tę wełnę i jej wyroby do Francji, Ameryki, Rosji, a nawet Turcji oraz realizując zamówienia współczesnych dworów królewskich na specjalne szale wyszywane złotem na szczególne okazje.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz